Aan de telefoon met Yuja Wang

‘Hello…?’
‘Hello! Yuja?’
‘Yes, good morning!’

Het is negen uur ’s ochtends in Beijing. Yuja Wang heeft net ontbeten. Over een paar uur vliegt ze naar Hong Kong. Nu heeft ze vijftien minuten voor het interview.

Het niet makkelijk een afspraak te maken met ‘superster’ Yuja Wang. Ze is een paar weken op tournee door Azië. In verschillende steden speelt ze pianoconcerten van Bartók. De afgelopen twee dagen bracht ze door bij haar ouders in Beijing; een korte oase van ontspanning. Vanavond Hong Kong, overmorgen Taiwan… Ze klinkt opgewekt.

‘Yes, of course…  Natuurlijk herinner ik me mijn concert in Eindhoven. Ik herinner me dat ik heel blij was; met de akoestiek, het publiek, én met de vleugel.’ (Lachend) ‘En dat is een groot compliment voor een reizende pianist!’

In de zomer van 2016 gaf Yuja Wang een recital in Muziekgebouw Eindhoven. Op het programma Brahms, Schumann en Beethoven. Een ongebruikelijke keuze voor de Chinese pianiste. In eerdere interviews liet ze weten zich meer thuis te voelen bij componisten als Rachmaninov en Chopin, dan in het Duitse repertoire.

‘Hoe dat nu is? Chopin blijft mijn eerste liefde. Als kind had ik opnames van zijn Preludes. Daar luisterde ik de hele tijd naar. Maar ik hou nu veel van het Duitse repertoire. Ik begrijp het idee dat je die muziek leert waarderen als je ouder wordt. De muziek van Beethoven en Brahms spreekt tot de ziel. Maar de ziel heeft tijd nodig om zich te ontwikkelen, om te groeien naar een staat waarin je de muziek kan ontvangen op dezelfde golflengte als de componist.’

Naar binnen in de muziek
Yuja noemt het een zinderende ervaring daarnaar te streven. ‘En streven is alles wat we kunnen. Ik doe dat door in de natuur te zijn – als ik niet op het vliegveld ben tenminste! – door boeken te lezen uit die tijd, door te luisteren naar andere muziek, door in stilte partituren te lezen en in me op te nemen. Zo verdiep ik me in de psyche van een componist.’

De twee pianoconcerten van Beethoven die ze in november 2017 in Eindhoven zal uitvoeren, leerde ze al spelen op jonge leeftijd. ‘Ik herinner mij goed hoe ik me verbeeldde dat de componisten van wie ik muziek instudeerde maar ietsje ouder waren dan ik. Ik had het gevoel dat ze leefden en heel dichtbij stonden’. Over het verschil tussen Beethoven en Chopin hoeft ze niet lang na te denken: ‘Met Chopin zou ik veel liever samenwonen!’

Van jongs af aan was duidelijk dat Yuja pianiste zou worden. De vleugel was haar speelgoed. ‘My toy… Ik kon er niet van afblijven’. Vanaf haar zesde kreeg ze les. Ze barste van talent. Op haar zevende ging ze naar het conservatorium in Beijing. Na haar veertiende studeerde ze verder in Canada en de VS. Op haar twintigste viel ze in voor een ziek geworden Martha Argerich; Tsjaikovski bij het Boston Symphony Orchestra. Vanaf dat moment staat ze internationaal in de spotlights.

Yuja Wang is constant bezig haar horizon te verbreden. Haar repertoire wordt groter, haar spel verdiept zich, ze maakt kamermuziek. Als haar tournee in Azië erop zit, begint een nieuwe reeks concerten in Europa en Amerika met violist Leonidas Kavakos. ‘Over twee weken tref ik hem in Italië. Daar verheug ik me op. Hij is een goede vriend en een diepgaand musicus’. Het kamermuziek maken heeft haar veel gebracht: ‘Ik heb er zoveel plezier in! Ik ben zelfs begonnen mijn soloconcerten met orkest op die manier te spelen. Door anders te luisteren, te communiceren, door aandacht te hebben voor alle muzikale lagen. Alsof je helemaal naar binnen gaat in de muziek.’

‘Dankjewel Yuja, heb een goede vlucht! have a safe flight!’

‘Thanks, and see you in Eindhoven!’