‘Mijn cello is als een groot wild dier. Heel moeilijk te bespelen. Maar ik realiseer me dat het instrument misschien hetzelfde zegt over mij’, zegt Gautier Capuçon. Hij doelt op zijn oude Italiaanse cello, gebouwd in 1701 door Matteo Goffriller in Venetië. Capuçon bespeelt het kostbare strijkinstrument al meer dan twintig jaar. ‘Een Zwitserse privéverzamelaar leende hem aan mij uit toen ik nog jong was. Hij zei altijd, je mag erop spelen zolang je wil. Maar ik ben zó gelukkig dat het instrument nu echt van mij is. Kortgeleden heb ik het kunnen kopen. Een geweldig gevoel. Want, hoe genereus iemand ook is, je weet maar nooit. Ik moet er niet aan denken wat er gebeurd was als ik hem terug had moeten geven. Nu voel ik me vrij.’

‘Ik lees de partituur op stations en vliegvelden’
Gautier Capuçon (36) heeft het druk. Zijn nieuwe cd Intuition komt uit. Dat gaat gepaard met allerlei promotieactiviteiten. Gisteren een presentatie in Rotterdam, vanavond live in tv-programma Podium Witteman, daarna door naar Berlijn. Maar vanmiddag vertelt hij erover in de lobby van het Hilton in Amsterdam. Tijdens een lunchoverleg met zijn vertegenwoordiger van Warner Classics Nederland heeft hij een half uur de tijd voor dit interview. En dat alles terwijl hij eigenlijk hier is om solo te spelen met het Rotterdams Philharmonisch Orkest. ‘Ik speel het celloconcert van de Franse componist Connesson. Het kost maanden om zo’n nieuw werk in te studeren. Ik heb geleerd om dat in te plannen tussen vluchten en treinreizen door. Ik lees de partituur op stations en vliegvelden. Ik studeer in hotels.’

Capuçon heeft de looks van een filmster, maar hij is klein van postuur, kleiner dan je van een bespeler van de cello zou verwachten. Donkerblauw pak, overhemd met open boord, twee opvallende ringen aan zijn rechterhand. Zo’n interview gaat hem makkelijk af. Geroutineerd vertelt hij zijn verhaal. Nu en dan leunt hij voorover, mij indringend aankijkend, maar constant met een uitdagende twinkeling in in zijn ogen. ‘Is het hier rustig genoeg?’ vraagt hij met een blik op het opnameapparaat. Als er halverwege het interview een groep luidruchtige zakenmannen dicht naast ons gaat zitten, pakt hij het apparaat van tafel en loopt zonder zijn verhaal te onderbreken, al pratend in het microfoontje, naar een andere plek. ‘Kom mee, daar is het stiller!’

Een leven weerspiegeld in muziek
‘In al die jaren hebben mijn cello en ik veel meegemaakt. Overal op de planeet hebben we samen opgetreden. In Europa, Azië, Amerika, alleen nog niet in Afrika.’ Gautier Capuçon vertrok op zijn veertiende naar Parijs om cello te studeren. Meer dan 700 kilometer van zijn ouderlijk huis. ‘Mijn broer [topviolist Renaud Capuçon, red.] was daar ook. Hij kon het eerste jaar een beetje op mij letten. Totdat hij naar Berlijn ging. Toen was ik alleen. Maar ik redde me prima. Ik was heel serieus, studeerde veel, kookte rijst en pasta voor mezelf.’

Zijn cd Intuition is heel persoonlijk. Het is zijn levensverhaal weerspiegeld in muziek waaraan hij bijzondere herinneringen heeft. ‘Elk stuk heeft een eigen verhaal’, vertelt Capucon. ‘Veel van die verhalen deel ik, maar sómmige houd ik geheim…’ Eén herinnering is verbonden met zijn vroege jeugd. ‘We gingen altijd skiën met de hele familie. Mijn ouders, mijn broer en zus. Hele dagen in de natuur, de sneeuw, de bergen. Zo herinner ik mij onze winters en kerstvakanties. Als het avond werd gingen we naar het huis van mijn grootouders. Mijn opa maakte een vuur, mijn oma kookte. En dan maakten we muziek. Mijn grootmoeder hield zoveel van de stukken die ik toen speelde. Méditation de Thaïs, van Massenet en De zwaan van Saint-Saëns. Daarom staan ze op de cd.’

Volgen wat er op je pad komt
De stukken van Sollima en Jérôme Ducros, dezelfde Ducros die hem op de piano begeleidt op deze cd, zijn nieuwe muzikale ontdekkingen voor Capuçon. ‘Het is ongelooflijk. Ik speel al twintig jaar met Ducros samen en opeens kwam ik erachter dat hij ook componeert. Ik was bijna boos op hem. Waarom heb je dat niet eerder gezegd, riep ik. Het fantastische muziek. Zijn Encore, dat op de cd staat, is heel virtuoos, met een prachtige cellomelodie in het midden.’ Andere stukken zijn verbonden met Gautiers Capuçons studiejaren in Parijs. Rachmaninov, Paganini, Piazzolla. ‘Al mijn leraren hebben mij iets unieks geleerd. Mijn allereerste leraar liet me vooral het plezier in het muziekmaken ervaren. Bij Annie Chochet bouwde ik een stevig technisch fundament. Zonder dat gaat het niet. Zij had mij horen spelen bij vrienden van mijn ouders, waarna zij mij uitnodigde naar Parijs te komen. Met Philippe Muller en Heinrich Schiff werkte ik verder aan de muziek, de toon, het vibrato. Ik heb gevoel dat dingen mij vaak op het juiste moment overkomen. Timing is heel belangrijk in het leven. Ik heb geleerd dat je moet volgen wat er op je pad komt. Inderdaad, dat heeft alles te maken met Intuition!’